SEVGİ DUVARI

                  sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
                 kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
                  dilimizde akşamdan kalma bir küfür
                    salonlar piyasalar sanat sevicileri
               derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
                      yakanda bir amonyak çiçeği
                   yalnızlığım benim sidikli kontesim
                    ne kadar rezil olursak o kadar iyi

                   kumkapı meyhanelerine dadandık
              önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
                aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
                  sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
                     öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
                    çöpçülerin elleriyle okşardın beni
                    yalnızlığım benim süpürge saçlım
                   ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi

                    baktım gökte bir kırmızı bir uçak
                      bol çelik bol yıldız bol insan
                      bir gece sevgi duvarını aştık
                     düştüğüm yer öyle açık seçik ki
                 başucumda bir sen varsın bir de evren
                  saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
                   yalnızlığım benim çoğul türkülerim
                 ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi

                                             Can YÜCEL

Görüş Günü Konuşması

Oğul ben senin görüş gününe dağları devşirerek geldim -bizim oranın dağlarını- sevincimi ırmaklarda arıtarak -bizim oranın ırmaklarında- sabah yeliyle örerek saçlarımı -bizim oranın sabah yeliyle- o şimdi özlemiştir dedim sesimi bizim oranın çiçeklerine değdirerek geldim: Nasılsın? İşte yıllardan sonra oğul yüz yüzeyiz yine seninle aramızda duruyorsa bu telörgü sen de benim alnıma bakmalısın dağılana dek birer birer bulutlar görünene dek bizim oradan senin için taşıdığım gökyüzü. Bu telörgü durduramaz çünkü ne senin bakışını ne benim yeter ki gözlerimiz susmasın: Nasılsın... Oğul ben senin görüş gününde ninniler söylemeyi isterdim -avutmak için uykusuz gecelerini- türküler söylemeyi isterdim -düğününe sakladığım türküleri- nice ağıtlar düğümlendi boğazımda -birer harman yangınıydı her biri- söylemeyi isterdim yasak olmasa bana kendi dilimizi kullanmak. Ama bu da durduramaz oğul ne senin söyleyeceğini ne benim yeter ki bir tek sözcüğe sığsın: Nasılsın! Bir tek sözcükle alırım ellerini elime -üşüdükçe ovalayıp ısıtmak için- bir tek sözcükle basarım bağrıma seni -en öksüz saatinde kuşluk vaktinin- bir tek sözcükle duyururum öğütümü -gördüğün zulum mayanı berkitsin- bir tek sözcükle ulaşır sana dileğim -gün devrilsin ama sen devrilmeyesin- boşuna bunca zulüm,bunca yasak ve engel, onları aramıza koyanlar utansın: Nasılsın?!

Kemal Özer